Stary Rynek
To centralny plac miasta, przez który przebiega osiemnasty południk długości geograficznej wschodniej. Na tym samym południku leżą na przykład Kapsztad i Sztokholm.
Z dawnych opisów i wykopalisk wiadomo, że na środku Rynku znajdował się ratusz. Początkowo był prawdopodobnie drewniany i spłonął w pożarze miasta w 1425 r. Kolejny był już murowany, w stylu gotyckim, ale i jego pochłonął ogień. Budowa następnego przysparzała kłopotów, ale po wielu latach ukończono ją.
Mieściły się w nim izby burmistrza, wójta i rady miejskiej, miejskie archiwum, sala sądowa oraz biblioteka. Na drugim piętrze był skarbiec ze zbrojownią, a na poddaszu znajdowało się miejsce dla trębacza. Piwnice służyły jako więzienie śledcze, a przy nim mieściła się izba tortur. Osobną część piwnicy przeznaczono na gospodę. W podcieniach ratusza ustawiano kramy, w tym i jatki, czyli kramy z mięsem.
Budynek ten w dużej części zniszczyły działania zbrojne podczas wojen polsko-szwedzkich z drugiej połowy XVII wieku. Do kolejnych zniszczeń przyczynił się pożar w roku 1708. Ze względu na stan budynku, w 1753 roku władze miasta musiały zmienić siedzibę. I tak też włodarze najpierw spotykali się w prywatnych domach, później w kamienicy przy ulicy Farnej, a następnie przy ulicy Długiej. Obecną siedzibę przy ulicy Jezuickiej obrano w XIX wieku.
