Osiem Kobiet- tkanina dwuosnowowa z Podlasia
Gdzie?
Wszystko zaczyna się od kołowrotka, owczej wełny w naturalnym kolorze
lub barwionej i ręcznego 4-nicielnicowego krosna. Potem potrzebna jest
mrówcza praca, cierpliwość i talent. Taki jest przepis na dwuosnowową
tkaninę, jedno z najciekawszych i najoryginalniejszych zjawisk polskiej
sztuki ludowej.
Powszechna kiedyś w całej Europie od Skandynawii po
półwysep iberyjski w XVIII wieku zadomowiła się na Mazurach. Dywany
mazurskie, zamknięte szeroką bordiurą romby, gwiazdy lub wici winorośli
były nakryciami na stoły. Stamtąd przeniosły się na łóżka, ściany,
stanowiły ważny element wiana. Dziś tradycja ich wyrabiania przetrwała
tylko w północno-wschodniej Polsce, między innymi dzięki artystce
Eleonorze Plucińskiej, która w latach trzydziestych XX wieku i tuż po
wojnie zmobilizowała lokalną społeczność, miejscowych tkaczy nie tylko
do ratowania ale i twórczego rozwinięcia tej pięknej tradycji. Zaczęto
tworzyć własne wzory i kompozycje, pojawiły się nowe motywy i choć
zwierza, drzewa, kwiaty, korowody, scenki rodzajowe z życia wsi stanowią
większość wzorów, każdy z nich ma niepowtarzalny indywidualny
charakter.
Dwa wątki w dwóch kolorach i osnowa w kolorach wątków
tworzą dwie przenikające się warstwy. W końcowym efekcie powstaje
kompozycja gdzie jedna strona tkaniny jest odwrotnością kolorystyczną
drugiej. Splot płócienny, którym tkane są dywany narzuca
charakterystyczną geometryzację wzorów. Powrót do naturalnych barwników
sprawia, że odzyskały one swoje wysublimowane piękno.
Jak przed
wiekami tkactwem zajmują się kobiety. Na szlaku ginących zawodów
Podlasia spotkałyśmy osiem wspaniałych kobiet. No może to nie do końca
prawda, że na szlaku, ponieważ większość z nich poznałyśmy na
Ogólnopolskim Przeglądzie Tkaniny Unikatowej, który organizujemy co dwa
lata. Ich prace zawsze zachwycały choć były tylko drobną częścią
różnorodnej wielobarwnej wystawy. Przyszła pora by pokazać je w pełnej
krasie. Święta wielkanocne, czas powrotu do tradycji, refleksji, to
bardzo dobry czas na spotkanie z tą niecodzienną już sztuką. Osiem
kobiet, Helena Gołko, Alicja Kochanowska, Filomena Krupowicz, Kazimiera
Makowska, Teresa Pryzmont, Danuta Radulska, Bernarda Rość, Ludgarda
Sieńko to bohaterki wystawy w Salonie Hoffman Kujawsko-Pomorskiego
Centrum Kultury w Bydgoszczy. Wernisaż w piątek 11 marca o godz. 18.00, a
wystawa otwarta przez całą wiosnę, do końca maja.
Zapraszamy wszystkich Państwa na spotkanie z tkaniną dwuosnowową, pięknem polskiej tradycji i sztuki ludowej dziś.
lub barwionej i ręcznego 4-nicielnicowego krosna. Potem potrzebna jest
mrówcza praca, cierpliwość i talent. Taki jest przepis na dwuosnowową
tkaninę, jedno z najciekawszych i najoryginalniejszych zjawisk polskiej
sztuki ludowej.
Powszechna kiedyś w całej Europie od Skandynawii po
półwysep iberyjski w XVIII wieku zadomowiła się na Mazurach. Dywany
mazurskie, zamknięte szeroką bordiurą romby, gwiazdy lub wici winorośli
były nakryciami na stoły. Stamtąd przeniosły się na łóżka, ściany,
stanowiły ważny element wiana. Dziś tradycja ich wyrabiania przetrwała
tylko w północno-wschodniej Polsce, między innymi dzięki artystce
Eleonorze Plucińskiej, która w latach trzydziestych XX wieku i tuż po
wojnie zmobilizowała lokalną społeczność, miejscowych tkaczy nie tylko
do ratowania ale i twórczego rozwinięcia tej pięknej tradycji. Zaczęto
tworzyć własne wzory i kompozycje, pojawiły się nowe motywy i choć
zwierza, drzewa, kwiaty, korowody, scenki rodzajowe z życia wsi stanowią
większość wzorów, każdy z nich ma niepowtarzalny indywidualny
charakter.
Dwa wątki w dwóch kolorach i osnowa w kolorach wątków
tworzą dwie przenikające się warstwy. W końcowym efekcie powstaje
kompozycja gdzie jedna strona tkaniny jest odwrotnością kolorystyczną
drugiej. Splot płócienny, którym tkane są dywany narzuca
charakterystyczną geometryzację wzorów. Powrót do naturalnych barwników
sprawia, że odzyskały one swoje wysublimowane piękno.
Jak przed
wiekami tkactwem zajmują się kobiety. Na szlaku ginących zawodów
Podlasia spotkałyśmy osiem wspaniałych kobiet. No może to nie do końca
prawda, że na szlaku, ponieważ większość z nich poznałyśmy na
Ogólnopolskim Przeglądzie Tkaniny Unikatowej, który organizujemy co dwa
lata. Ich prace zawsze zachwycały choć były tylko drobną częścią
różnorodnej wielobarwnej wystawy. Przyszła pora by pokazać je w pełnej
krasie. Święta wielkanocne, czas powrotu do tradycji, refleksji, to
bardzo dobry czas na spotkanie z tą niecodzienną już sztuką. Osiem
kobiet, Helena Gołko, Alicja Kochanowska, Filomena Krupowicz, Kazimiera
Makowska, Teresa Pryzmont, Danuta Radulska, Bernarda Rość, Ludgarda
Sieńko to bohaterki wystawy w Salonie Hoffman Kujawsko-Pomorskiego
Centrum Kultury w Bydgoszczy. Wernisaż w piątek 11 marca o godz. 18.00, a
wystawa otwarta przez całą wiosnę, do końca maja.
Zapraszamy wszystkich Państwa na spotkanie z tkaniną dwuosnowową, pięknem polskiej tradycji i sztuki ludowej dziś.