Przejdź do treści
EBD 2020
Your official city guide to Bydgoszcz
#visitbydgoszcz

Spotkanie poetyckie z Wiesławem Trzeciakowskim

Gdzie?
Spotkanie poetyckie z Wiesławem Trzeciakowskim

 


spotkanie poetyckie z Wiesławem Trzeciakowskim pt. "Religioso" i promocja książki. Wprowadzenie – Andrzej Dyszak.


Wiesław Trzeciakowski - ur. 1950 r. w Bydgoszczy. Ukończył Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu (filologia polska). Pisarz, archiwista, tłumacz niemieckiej poezji i eseistyki artystycznej, krytyk literacki (literatura polska i niemiecka XIX i XX wieku). Zajmuje się także naukowymi historycznymi badaniami dot. stosunków polsko-niemieckich i historii Bydgoszczy w latach 1939-1945.
Autor i współautor 29 książek oraz autor kilkuset publikacji prasowych w znanych polskich czasopismach literackich i naukowych: m.in. Topos/Sopot, Odra/Wrocław, Dekada Literacka/Kraków, Teksty Drugie/ IBL PAN Warszawa, Kwartalnik Artystyczny/Bydgoszcz, Przegląd Artystyczno-Literacki/Toruń.
W 2012 roku (XII edycja) W. Trzeciakowski otrzymał nagrodę Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego w Toruniu za książkę Śmierć w Bydgoszczy 1939-1945 (1 wyd., 2011 r., 2 wydanie poszerz. 2012, 3 wydanie poszerz. 2013). W listopadzie 2015 roku J.E. ks. biskup J.Tyrawa (ordynariusz Diecezji Bydgoskiej) wręczył W.Trzeciakowskiemu w imieniu środowiska katolickiego Bydgoszczy medal-statuetkę za wkład w kulturę chrześcijańską w kategorii "Twórca" za rok 2015.


 


Najnowszy tomik poezji Wiesława Trzeciakowskiego zatytułowany Religioso (opublikowany ze środków finansowych przyznanych przez Prezydenta Bydgoszczy, Wydawnictwo Tekst, Bydgoszcz 2016) to zbiór pięćdziesięciu trzech wierszy. Większość z nich sygnowana jest datą 2016, kilka powstało w latach 2014-2015, a dwa są starsze i wcześniej już drukowane: Opowieść o liściu z roku 2000 i Spotkanie autorskie z 2003. Wbrew tytułowi nie są to tylko wiersze religijne. Nieprzypadkowo tomik inicjuje utwór Dedykacje, bowiem czternaście wierszy ma swoich adresatów: albo bezimiennych, jak „Ci, którym się wydaje, że są niekochani” (Nocna piosenka) i „artyści” (Pomiędzy), albo wymienionych z imienia i nazwiska (są wśród nich bydgoscy i toruńscy naukowcy, w tym także autorzy wierszy, jak Józef Banaszak, Sławomir Kaczmarek, Marek Szulakiewicz, ale przede wszystkim poeci i artyści – malarze, aktorzy, jak np. Jan Sochoń, Jacek Soliński, Wojciech Banach, Sonia Zengel, Zdzisław Pruss, Mieczysław Franaszak), o których Autor napisał, że „Jesteście ważniejsi / Niż te wiersze / Wam przypisane” (Dedykacje). Są dwa źródła tak pomyślanego tomiku, jak i całej twórczości poetyckiej W. Trzeciakowskiego, a mianowicie: antyk i chrześcijaństwo (tytuł zbioru jest tożsamy z tytułem wiersza Religioso – wyniku „domowych rekolekcji przed Wielkanocą” z kwietnia 2014 r., który można uznać za reprezentatywny dla religijnych refleksji Autora: „grzesznym bestiom” przeciwstawia „pięknych aniołów”, a za wzór postępowania stawia „świętych, którzy nie zdeptali w drodze / Nadłamanej gałązki”, upatrując w braku wiary i miłości „kurczowe trzymanie się miecza i drogi zemsty”). Do antycznych realiów nawiązują (choćby tytułami, ale nie tylko) takie wiersze, jak Gorgias z Elidy, Łódź Glaukosa z Tenos czy (także!) Atlantyda. W swoisty sposób oba te porządki (starożytny, przede wszystkim grecki, i pochrystusowy) łączy wiersz Fajdros z Aten relacjonuje mowę św. Pawła Apostoła („kochając, dźwigasz Olimp, / … / I nigdy byś go nie udźwignął, / Gdyby nie miłość.”). W. Trzeciakowski umiłował antyczną Grecję, czerpiąc z jej poezji i filozofii, pod wpływem wierszy Konstandinosa Kawafisa, którego uznaje (zgodnie z opinią odkrywców tego aleksandryjskiego poety z początku XX w. – debiut zbiorem Poiemata w 1904 r.) za jednego z największych twórców poezji światowej.
W. Trzeciakowski (jak sam o tym często mówi) stara się pisać wiersze językiem prostym i unika wyszukanych metafor, chce, żeby jego poezja była zrozumiała dla (nielicznych już dzisiaj) czytelników utworów poetyckich. Jednakże gdyby nie niezwykłe (metaforyczne!) połączenia słów, z których Autor Religioso buduje swoje wiersze, i ukryte sensy, którymi przemawia do uczuć i intelektu czytelnika, nie można by mówić o poezji czy poetyckości proponowanych przez niego tekstów. Oto kilka przykładów: „Noc rozlewała się na błękitnym obrusie” (Grzechy młodości), „Miłość kroplami wchodzi do moich żył tajnymi przejściami” (Kroplówka miłości), „chmury pod sufitem płaczą” (Jesteś w moim życiu), „zakrywam duszę lękiem” (Nie powiem), „serce blisko ust się gubi” (Pomiędzy), „oczy zgubione w mieście”, „oliwa dobrego słowa” (Przypomnij mi), „wyrwane kartki w głowie” (Starszy pan), „muzyka tańczy palcami” (Wysoko w górze śpiewa Chopin), „rozum bezradny pod murem” (Wieża wiary). Wiersze W. Trzeciakowskiego można polecić nie tylko miłośnikom mowy wiązanej jako takiej (tu wszakże warto zauważyć wiersz Chimeryk), ale i miłośnikom rodzinnego miasta poety – Bydgoszczy (Bulwar nad Brdą, Kaczki nad Brdą, Schody kościoła św. Antoniego), a szczególnie Jachcic i jachcickiej Brdy (Atlantyda, Odwiedziny), nie spłycając jednakże czy ograniczając w ten sposób ich tematyki.


Andrzej Dyszak

do góry

We use cookies to facilitate the use of our services. If you do not want cookies to be saved on your hard drive, change the settings of your browser.

I understand