Seminarium Pawła Mościckiego: Obrazy uchodźcze

Według Aby War­burga obrazy są nieustan­nie w ruchu, potrafią przemierzać zarówno przestrzeń, jak i czas.

Dzięki ich migracji kul­tura pozostaje wciąż żywa, generu­jąc istotne napię­cia, pro­duku­jąc mieszanki i wywołu­jąc spory. Dlat­ego też skrupu­latny badacz może rozpoz­nać te same "for­muły patosu" w obrazach włoskiego rene­sansu i rytu­ałach Indian Hopi prak­tykowanych jeszcze na początku XX wieku. Czy współczesne obrazy uchodźców również posi­adają odległe, his­to­ryczne odniesienia? Czy obecny w nich patos można uczynić punk­tem wyjś­cia do roz­mowy na temat kul­tury jako takiej, a kul­tury współczes­nej w szczegól­ności? Jak pow­iązać to antropo­log­iczne spo­jrze­nie z pilną potrzebą uczest­nictwa w aktu­al­nych poli­ty­cznych i ety­cznych spo­rach na temat prob­lemu migracji?

 
Paweł Moś­ci­cki
Cykl wykładów/seminariów: Obrazy uchodźcze

Coraz trud­niej jest ignorować fakt, że prob­lem uchodźców jest jed­nym z najpoważniejszych wyzwań - ety­cznych, poli­ty­cznych, his­to­rycznych - przed jakimi stoi dziś Europa. Obrazy imi­grantów, doniesienia na ich temat, dyskusje wokół zjawiska stają się coraz sil­niej obec­nym ele­mentem medi­al­nej codzi­en­ności. Podob­nie jak sami uchodźcy zalud­ni­a­jący sys­tem­aty­cznie różne części kon­ty­nentu. W trak­cie wykładów prowad­zonych w Teatrze Pol­skim w Byd­goszczy będziemy sku­piać się jed­nak nie tylko na aktu­al­nych prob­lemach, ale także na ich his­to­rycznych i artysty­cznych kon­tek­stach. Przed­miotem kole­jnych spotkań będzie relacja pomiędzy obrazem a migracją na dwóch płaszczyz­nach. Po pier­wsze, zajmiemy się tym, w jaki sposób patrzą sami emi­granci, jak mody­fikują sposób patrzenia na świat, jak pod­chodzą do mediów pro­dukowa­nia obrazów. Za przykłady posłużą nam tutaj filmy Jonasa Mekasa i Georgesa Pereca, dla których prob­lem uchodźctwa był nie tylko zaj­mu­jącą kwestią teo­re­ty­czną, ale kluc­zowym ele­mentem ich biografii. Po drugie, naszą uwagę skupią współczesne filmy poświę­cone uchodź­com, w których ekspery­men­talni twórcy starają się oddać w całej złożoności ludzki dra­mat i poli­ty­czną stawkę migracji. Punk­tem odniesienia będą tu między innymi twórcy tacy, jak Laura Wadding­ton czy Syl­vain George.

 

Paweł Moś­ci­cki - filo­zof, eseista i tłu­macz, adi­unkt w Insty­tu­cie Badań Lit­er­ac­kich Pol­skiej Akademii Nauk. Członek redakcji kwartal­nika "Widok. Teorie i prak­tyki kul­tury wiz­ual­nej". Redak­tor tomu Mau­rice Blan­chot. Lit­er­atura ekstremalna (2007) oraz autor książek: Poli­tyka teatru. Eseje o sztuce angażu­jącej (2008), Godard. Pasaże (2010), Idea potenc­jal­ności. Możli­wość filo­zofii według Gior­gio Agam­bena (2013), My też mamy już przeszłość. Guy Debord i his­to­ria jako pole bitwy (2015).