Kościół św. Mikołaja (Stary Fordon)
Description
Kościół św. Mikołaja jest najstarszą budowlą sakralną Fordonu, choć większość murów obecnej świątyni została zbudowanych w latach międzywojennych. Pierwszy drewniany kościół został zbudowany po drugiej lokacji miasta przez Władysława Jagiełłę w 1424. Najstarszą częścią świątyni, zachowaną z końca XVI wieku, jest kaplica przylegająca od wschodu. Miejsce to pełni rolę kaplicy akademickiej oraz siedziby Duszpasterstwa Akademickiego „Emaus”.
Obecna bryła kościoła została zbudowana w stylu neobaroku. Świątynia jest jednonawowa, murowana, otynkowana, z zamkniętym prezbiterium skierowanym na północ i wieżą w południowo-wschodnim narożniku. Fasada jest dwukondygnacyjna z górną kondygnacją ograniczoną po bokach spływami wolutowymi i obeliskami, zdobiona parami kolumn. Wieżę o wysokości 48,8 m zdobią pilastry o korynckich kapitelach i wydatne gzymsy. Pokrywa ją masywny hełm miedziany z lat 80. XX wieku.
Obecnie we wnętrzu kościoła znajduje się nie tylko wyposażenie z lat 20. i 30. XX w., ale także pozostałości barokowego wyposażenia, pochodzącego ze starej świątyni. Na szczególną uwagę zasługują ołtarze, freski sufitowe, witraże, obrazy w ołtarzach, figury oraz feretrony. W kościele znajduje się siedem ołtarzy. W kaplicy zachowały się dwa okna o zaokrąglonych łukach z witrażami św. Wojciecha, oraz św. Marii Magdaleny, patronki kościoła wyszogrodzkiego, którego kontynuatorem jest kościół fordoński. Kaplica posiada ołtarz stanowiący najcenniejszy zabytek sztuki sakralnej dawnego kościoła, wykonany w stylu barokowym z połowy XVII wieku.
Spośród zabytków ruchomych znajdują się na wyposażeniu kościoła m.in.: złoty gotycki kielich z 1585 r. z renesansowym ornamentem; kielich barokowy z 1734, srebrna, kuta monstrancja barokowa z 1745, kielich późnorenesansowy oraz barokowy.