Przejdź do treści
EBD 2020
Your official city guide to Bydgoszcz
#visitbydgoszcz

Wernisaż: malarstwo Jana Kośmieji - Zbieżność przeciwieństw

Gdzie?
Wernisaż: malarstwo Jana Kośmieji - Zbieżność przeciwieństw

Wernisaż wystawy malarstwa Jana Kośmieji "Zbieżność przeciwieństw", który odbędzie się w przyszły piątek 20 października 2017 r. o godz. 18.00 w Bydgoskim Centrum Sztuki im. Stanisława Horno-Popławskiego (ul. Jagiellońska 47, przy C.H. FOCUS).
Jan Kośmieja - urodził się w 1983 roku. W 1999 roku ukończył Szkołę muzyczną im. Artura Rubinsteina w Bydgoszczy w klasie skrzypiec. Jest absolwentem Wydziału Sztuki Mediów warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych; dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 2016 roku w Pracowni Malarstwa prof. Apoloniusza Węgłowskiego.
Dominującym doznaniem, jakie wytwarza się podczas obcowania z eksponowanymi obrazami Jana Kośmieji, jest poczucie ponad zmysłowości, powołujących je do istnienia artystycznych wizji oraz przekonanie, że stanowią one ilustrację stanu umysłu twórcy. Prace Kośmieji utrzymane są w duchu estetyczno-emocjonalnym, dla którego tonacja barwna jest wartością nadrzędną w stosunku do pozostałych elementów formy plastycznej. Obok zestawów wysublimowanych, lecz wyrazistych kolorów, aspektem dopełniającym całość jego opowieści wizualnych są niezwykle powściągliwe, acz konsekwentnie przeprowadzone parcelacje płaszczyzn obrazów. W zdecydowanej większości z nich mamy do czynienia z podziałem dwójkowym (czasem pojawia się w nich jeszcze jedno - trzecie cięcie), przy czym dolna część kompozycji (zazwyczaj proporcjonalnie mniejsza) jest w opozycji do dominującego w układzie fragmentu górnego. Ta część kompozycji, wypełniona barwami świetlistymi i transparentnymi, kojarząca się bardziej ze sferą ducha i ruchliwości intelektualnej, jest konfrontowana ze statycznie ujętą częścią dolną, odczuwalną jako bardziej ziemską niż niebiańską. Podział ten wytwarza opozycję w obrębie jedności, dynamizuje układ form i potęguje uczucie duchowej głębi (wzmacniane obecnością różnych odcieni błękitu i tonów niebieskich). Do tego dochodzi posługiwanie się pasami barwnymi, z rzadka silnie odgradzającymi się od siebie ostro uciętym tonem czy nasyceniem, częściej różnicowanymi delikatnie, przez analogię i nieznaczne wariacje waloru. Barwy chromatyczne, nałożone na dopasowane do siebie niczym puzzle kształty, współgrają ze sobą, wytwarzając strumień konesonansowo brzmiących bodźców, kojarzących się z modlitwą, melorecytacją czy inkantacją. Towarzyszy im znajdująca się w bliskim zasięgu chłodna szarość, która czasem traktowana jako wydzielona część kompozycji, kiedy indziej jako element wyłaniający się stopniowo, trzymający zestroje kolorów w dystansie i powściągliwości. Bywa, że przyjmuje ona wartości graniczne, bliskie czerni, innym razem objawia się jako delikatne zmącenie tonu dominującego, zawsze jednak wytwarza poczucie bycia rewersem wobec motywu głównego, a przy tym dynamizuje układ form. Obrazy Kośmieji wydają się próbować ewokowania tych stanów emocjonalnych, które wywołane zostały kontemplacją ambiwalentnych zasad bytu: istnienia i nicości, rozpadu i powstania, aktywności i bezwładu. Z nich to wyłania się zadziwiająco stabilna coincidentia oppositirum... (tekst: Kazimierz M. Łyszcz)


 

do góry

We use cookies to facilitate the use of our services. If you do not want cookies to be saved on your hard drive, change the settings of your browser.

I understand