Krew na kocim gardle

Uwierzyliśmy, że teatr może zmieniać świat i radykalnie wpływać na rzeczywistość. Traktowaliśmy go jak motor zmiany społecznej, narzędzie walki politycznej, barometr aktualnych napięć i przemian.

Staraliśmy się nie podważać trafności teatralnych diagnoz i nie pozbawiać ich wiarygodności. Jednak teatr od lat nie zapoczątkował żadnej rewolucji.  Nie stworzył wzorców dla nowych instytucji. Nie zreformował języka debaty publicznej, nie zniwelował nierówności społecznych. To nie teatr wyprowadza ludzi na ulice. Być może przeceniliśmy siłę jego oddziaływania. Być może zbyt rzadko ją kwestionowaliśmy.

Niemiecki reżyser filmowy Rainer Werner Fassbinder, znany ze swojej nieufności do skonwencjonalizowanych języków sztuki, z łatwością nadawał swoim filmom ramę kina gangsterskiego, melodramatu czy science-fiction, prześwietlał gatunkowe klisze i ujawniał ich przemocową strukturę. W ponad czterdziestu filmach, które udało mu się zrealizować przed śmiercią w wieku 37 lat, Fassbinder opowiadał tak naprawdę jedną historię, przepisywaną na wiele scenariuszy. To opowieść o przemocy i faszyzmie rodzących się w małych społecznościach, w jednostkowych relacjach, na planie z pozoru ulotnych i pozbawionych konsekwencji stosunków międzyludzkich. To także wyzwanie rzucone środkom filmowym i teatralnym oraz ich użytkownikom. Krew na kocim gardle, tekst niewystawiany dotychczas w Polsce, zaprasza widzów i aktorów do udziału w hiperrealistycznej grze. Czy w siatce spojrzeń rzucanych ze sceny na widownię i z widowni na scenę jakikolwiek wzrok jest niewinny? Jak przydzielane są role w teatralnej rzeczywistości? I dlaczego teatralne rewolucje bywają skazane na klęskę?



Anja Suša (ur. 1973) - absolwentka reżyserii teatralnej na Akademii Sztuk Dramatycznych w Belgradzie oraz filozofii w Instytucie Historii Współczesnej w Belgradzie. W latach 2002-2011 pracowała jako dyrektor artystyczny teatru  Little Theatre Dusko Radovic. Jest jedną z najważniejszych reżyserek z krajów byłej Jugosławii, wielokrotnie nagradzaną za spektakle reżyserowane na scenach w Danii, Szwecji, Chorwacji i Słowenii. Od dziesięciu lat jest kuratorką i selekcjonerką Międzynarodowego Festiwalu BITEF w Belgradzie. Pozostaje w bliskich relacjach z polskim teatrem, była gościem takich festiwali jak Boska Komedia w Krakowie czy Festiwal Prapremier w Bydgoszczy. Jej spektakle gościły na wielu polskich festiwalach, m.in. na Festiwalu Korczaka i Festiwalu Demoludy w Olsztynie ("Maja i ja, Maja").