Cyrulik sewilski

 Gioacchino Rossini ( 1792-1868)

"CYRULIK SEWILSKI" ( " Il Barbiere di Siviglia")

Opera komiczna w dwu aktach.

Libretto: Cesare Sterbini na podstawie komedii Pierre’a   Beaumarchais’ego.

Realizatorzy:

kierownictwo muzyczne   Włodzimierz Szymański

reżyseria   Sławomir Żerdzicki

scenografia   Jadwiga Jarosiewicz

Ruch sceniczny   Vladimir Hlinski

Przygotowanie Chóru   Henryk Wierzchoń

Wykonywane w języku włoskim. Recytatywy po polsku.

Premiera wznowienia: 12 października 2002 r. ( wg premiery z 1987 r.)

Czas trwania: 3 godz., w tym jedna przerwa.

Dyrygenci: Jerzy Wołosiuk,

Rossini uchodzi za geniusza muzycznego i najwybitniejszego twórcę oper początku XIX wieku .Historia europejskiej muzyki operowej byłaby o wiele uboższa bez jego dzieł: "Sroki złodziejki", "Włoszki w Algierze", "Kopciuszka" i "Cyrulika sewilskiego".

"Cyrulik sewilski" to popis maestrii kompozytorskiej, melodyjności, dowcipu ; o tej operze komicznej można pisać w samych superlatywach. Doskonałe libretto na podstawie komedii Beumarchais’go przekona słuchaczy , że wobec siły miłości i kobiecej przebiegłości  zazdrość i " zbyteczna ostrożność" mężczyzn  są bezsilne. Opera Rossiniego "roi się" od  słynnych muzycznych tematów (Una voce poco fa’, "aria o plotce" ).

Streszczenie libretta:

Jeden z placów Sewilli. Przed domem Doktora Bartolo zbiera się grupa muzykantów z polecenia Hrabiego Almavivy. Mają mu akompaniować w serenadzie (cavatina "Ecco,  ridente in cielo"), którą chce on zwrócić uwage nieznajomej piękności,mieszkającej w tym domu.Występ kończy sie niepowodzeniem, Hrabia zostaje sam na placu. Słyszy śpiew (cavatina "Largo al factotum")i poznaje w nadchodzącym mężczyźnie Figara, swego dawnego służącego, obecnie znanego cyrulika. Hrabia dowiaduje się od niego, że jego wybranka ma na imię Rozyna i jest wychowanicą sędziwego doktora Bartolo, który sam ma chrapkę na pannę i jej posag. Nie spuszcza jej z oka. Pomaga mu w tym Don Basilio, organista i nauczyciel śpiewu.

Z balkonu spada bilecik rzucony przez Rozynę: dziewczna chce wiedzieć, kto jest jej admiratorem i jakie ma wobec niej zamiary. Hrabia kłamie ,że jest biednym studentem i nosi imię Lindor. Co sie tyczy Figara, to zamierza on pomóc Hrabiemu i zamyśla,że  ten wkroczy do domu doktora Bartolo jako żołnierz, któremu wyznaczono tam kwaterę (duet ,.All’idea di quel metallo").

Rozyna kreśli list do Lindora (cavatina ,,Una voce poco fa"), i chce go wysłać przy pomocy Figara (duet ,,Dunque io son"). Bartolo, którego niepokoją wieści o przybyciu Hrabiego, zabiega o jak najszybszy ślub z wychowanicą.By pognębić rywala, gotów jest pójść za radą Bazylia, który sugeruje mu puszczenie w obieg szkalujących plotek (,,La calunnia e un venticelio") . Figaro powiadamia Rozynę o zamysłach Doktora. Wkracza Hrabia Almaviva w mundurze, zachowuje się jak butny żołdak ( "Ehi di casa"). Gdy jednak probuje wręczyć Rozynie bilecik, dochodzi do awantury i Bartolo wzywa na pomoc wojsko.Gdy jednak Almaviva wyjaśnia po cichu dowodzącemu oficerowi swoje nazwisko i tytuł, przedstawiciele prawa wycofują się pośpiesznie, oddając mu honory - ku zdumieniu Bartola.

Bartolo przypuszcza,że żołnierz, którego pozbył się z domu musiał być nasłany przez Hrabiego.Tymczasem sam Hrabia powraca, podając się za Don Alfonsa, nauczyciela muzyki, przysłanego w zastępstwie przez rzekomo chorego Don Basilia. Udaje mu się już pozyskać zaufanie Doktora Bartolo, gdy niespodziewanie zjawia się  Don Basilio. Almaviva wie, jak złotem przekonać go, by uwierzył w swoją chorobę i wrócił do domu!

Doktor Bartolo postanawia natychmiast poślubić Rozynę.Posyła po notariusza a wychowanicy wmawia,że Figaro i Don Alonso chcą wydać ją nie za Lindora,lecz za Hrabiego Almavivę. Pewny sukcesu rusza do miasta, by oskarżyć rywala jako rabusia. Hrabia z Figarem dostają się po drabinie do pokoju Rozyny. Gdy Don Basilio przybywa z notariuszem, sprytny Figaro doprowadza do spisania kontraktu ślubnego między Rozyną a Hrabią,  a przekupiony Basilio składa podpis jako świadek. Spóźniony  Doktor Bartolo nie jest w stanie nieczemu zapobiec.Na pociechę zostaje mu posag dziewczyny, z którego zrezygnował Hrabia.