Bydgoska Akademia Sztuki

ANNA KROPLEWSKA-GAJEWSKA. MALARSTWO I GRAFIKA STANISŁAWA BORYSOWSKIEGO

Stanisław Borysowski (1906 Lwów - 1988 Toruń) - malarz, grafik i pedagog. Od 1926 do 1933 r. studiował w krakowskiej ASP - u Władysława Jarockiego, Ignacego Pieńkowskiego, Stanisława Kamockiego, Teodora Axentowicza i Jana Wojnarskiego. W 1932 r. odbył podróż do Włoch. W latach 1934-1935 przebywał w Paryżu, ucząc się tam w filii krakowskiej ASP, prowadzonej przez Józefa Pankiewicza. W 1931 r. brał udział w wystawie TAP "Sztuka"; członkiem tegoż został w 1936 r. Od 1945 r. był asystentem w pracowni Ignacego Pieńkowskiego i Zbigniewa Pronaszki w krakowskiej ASP. Nagrodzony srebrnym medalem w 1937 r. w Paryżu na Międzynarodowej Wystawie "Sztuka i Technika". W 1946 r. objął katedrę malarstwa dekoracyjnego na WSP UMK w Toruniu (od 1953 r. jako profesor zwyczajny). Okresowo związany był z WSSP w Łodzi (1950-1952) i PWSSP w Gdańsku (1954-1972). W 1958 r. założył w Toruniu Grupę Toruńską. Indywidualnie wystawiał m.in. w Krakowie (1935), Bydgoszczy (1948, 1949, 1954, 1959, 1962, 1966, 1967, 1972, 1976), Toruniu (1949, 1953-1955, 1959, 1961, 1962, 1967-1971, 1976, 1977, 1980), Sopocie (1959), Wrocławiu (1960), Gdańsku (1964, 1967), Warszawie (1970), a także w Norwegii (1964) i Niemczech (1966, 1973, 1976). Brał udział w wielu wystawach zbiorowych, m.in. w XIX Biennale w Wenecji w 1934 r. W okresie międzywojennym tworzył pejzaże, martwe natury i portrety bliskie koloryzmowi, skupiające w sobie doświadczenia szkoły krakowskiej oraz École de Paris. W drugiej połowie XX w., po krótkim epizodzie socrealizmu, tworzył sztukę abstrakcyjną, nowatorską w dziedzinie grafiki.