W dziejach bydgoskiej industrializacji złotą kartą zapisała się rodzinna firma obuwnicza, założona w 1876 r. Rozrosła się ona z niewielkiego warsztatu obuwniczego, prowadzonego przez Wiktora Weynerowskiego z pomocą żony i dzieci, w przedsiębiorstwo, które jakością i poziomem produkcji w latach 30. XX wieku zawzięcie konkurowało z czeską fabryką obuwia "Bata". Około roku 1891 firmę "W. Weynerowski i syn Fabryka Obuwia", przejął syn Antoni, który już jako dwunastolatek pomagał ojcu wyrabiać buty. Fabryka po pwenym czsie, ulokowana została w nieistniejących dziś budynkach przy ul. Św. Trójcy 34. Mijały lata i dobrze prosperująca fabryka potrzebowała dogodniejszej siedziby. Wówczas Weynerowscy nabyli rozległą parcelę u zbiegu ulic Kościuszki i Chocimskiej. Następnie bydgoski architekt Paul Seller przygotował projekt nowoczesnego budynku fabyrczengo o dwóch kondygnacjach z poddaszem, wyposażony w zaplecze socjalne dla pracowników i przestronną windę towarową. W nowej siedzibie rozwój fabryki nabral impetu. Zatrudnienie wzrosło do 300 osób. W 1929 r. przedsiębiorstwo przejęli synowie Antoniego- Henryk i Witold, którzy trzy lata później nadali rodzinnej firmę nazwę "leo" Fabryka Obuwia S.A., upamiętniając tym samym brata Leona, poległego podczas I wojny światowej i matkę Leokadię. II wojna światowa położyła kres rodzinnemu przedsiębiorstwu. Po 1945 r. upaństwowiona fabryka obuwia "Leo" a następnie "Kobra", funkcjonowała przy ul. Kościuszki 27 do 1992 r.
beWir verwenden Cookies, um die Nutzung unserer Dienste zu erleichtern. Wenn Sie keine Cookies auf Ihrer Festplatte haben möchten, ändern Sie die Einstellungen Ihres Browsers.
