Przejdź do treści

Kościół Zbawiciela

Kościół Zbawiciela

Description

Neogotycki ceglany kościół Zbawiciela, wcześniej Chrystusa, został zaprojektowany jeszcze w 1894r. przez znanego berlińskiego architekta Heinricha Seelinga (1852 - 1932). W Bydgoszczy projekt znalazł się w lutym 1895 r. Prace budowlane rozpoczęto 25 marca 1896r., kamień węgielny położono 19 maja, a już 27 października kościół poświęcił dr Johannes Hesekiel. Wzniesiono go na planie krzyża, z szeroką, przestronną, dwuprzęsłową nawą, nieznacznie wysuniętym transeptem i krótkim prezbiterium.

Architektura kościoła jest zwarta i oszczędna, wręcz surowa, jednak dzięki temu wpisuje się w najbliższe otoczenie. Bryłę ożywia wieża z zegarem, pierwotnie zwieńczona wysokim namiotowym hełmem, który stał się ważnym akcentem placu i panoramy miasta oraz proste w formie, niezbyt okazałe trójkątne szczyty prezbiterium i transeptu. Hełm wieży i wysoki dwuspadowy dach kościoła były kryte dachówką. Czerwień murów z rzadka ożywiają jasno tynkowane blendy. Wejście główne wiedzie przez dwudzielny portal w przyziemiu wieży, nad którym w kolistej wnęce jaśnieje barwna mozaika, przedstawiającego Chrystusa Dobrego Pasterza; dwa niepozorne wejścia w bocznych wieżyczkach schodowych umożliwiały bezpośrednią komunikację z emporami. Oświetlenie zapewniają duże pięciodzielne okna w ostrołukowych arkadach, umieszczone na wysokości empor. Niewielkie okienka poniżej balkonów w większości zostały zamurowane. Wnętrze kryte jest podwieszonym drewnianym beczkowym stropem, wspartym na betonowych łukach. Przewidziano 434 miejsca siedzące na dole i 295 na kondygnacji empor obiegających nawę i transept.

Niemal w komplecie zachowało się pierwotne jednolite stylowe wyposażenie wnętrza - ołtarz w formie prostej ceglanej ostrołukowej arkady z metalowym krzyżem, mosiężna chrzcielnica, drewniana ambona, organy i długie ławy. Okno nad ołtarzem wypełnia barwny witraż z centralnym wyobrażeniem postaci Chrystusa, z Bogiem Ojcem i gołębicą Ducha Św. w tle, któremu towarzyszą czterej ewangeliści ze swoimi symbolami. Okna boczne ozdobione są oszczędniejszym oszkleniem o motywach geometrycznych. Godnym uwagi zabytkiem rzemiosła jest monumentalny żyrandol, wyraźnie nawiązujący do romańskich "świętych koron" znanych z Akwizgranu czy Hildesheim, symbolizujący Niebieskie Jeruzalem.

25-głosowe organy o oszczędnym w ozdobne detale, niemal "konstruktywistycznym" prospekcie i dobrym brzmieniu zbudował w 1897  r. znany organmistrz Wilhelm Sauer z Frankfurtu nad Odrą. W 1941 r. zostały one rozbudowane przez firmę Josef Goebel z Gdańska.

Ściany, strop, balustrady empor i ambonę pokryła skromna w formach dekoracja o motywach roślinnych i orientalnych, łącząca elementy stylistyki neogotyckiej i secesyjnej Dekorację figuralną otrzymała arkada tęczowa wiodąca do prezbiterium (głowy proroków i gołębica Ducha Św. na sklepieniu nad ołtarzem) oraz chór muzyczny obok organów (wizerunki aniołów). Z biegiem lat przemalowana, daje tylko przybliżone wyobrażenie o pierwotnym wyglądzie.

Zgodnie z pierwotnym zamiarem, w 1901 r. wokół kościoła powstało obszerne i malownicze założenie zielone, projektu Konrada Neumanna, dyrektora Ogrodów Miejskich, łagodzące surowość architektury i będące miejscem rekreacji dla okolicznych mieszkańców. Do 1929r. obszar skweru wynosił 1,6 ha, wówczas uległ zmniejszeniu do 0,65 ha.
do góry

beWir verwenden Cookies, um die Nutzung unserer Dienste zu erleichtern. Wenn Sie keine Cookies auf Ihrer Festplatte haben möchten, ändern Sie die Einstellungen Ihres Browsers.

Ich verstehe